H "καλημέρα της μοναξιάς"...

Το καλοκαίρι τα μαζεύει σιγά-σιγά...
Οι δυνατές ξέφρενες φωνές λιγοστεύουν...
Ο ήλιος λάμπει...η καθημερινή του παρουσία...έγινε ρουτίνα...
Νοσταλγία για λίγο ψιλόβροχο να πέφτει νωχελικά πάνω στα παραθυρόφυλλα...
με ρυθμικό σκοπό...να σιγοτραγουδάει για τις "μοναχικές καλημέρες" της ζωής...
Να αναζωογωνεί τα λουλούδια...που μετά το άγγιγμα της αναδύουν το άρωμα τους...
Εικόνες...μυρωδιές...χρώματα...
Όλες οι αισθήσεις να ζωηρεύουν...
Και... ακόμη και η μοναξιά να σου λέει Καλημέρα...

"Σκέψεις και λέξεις"   Anais Zolie  2011