"Σηκώθηκα ν' ανοίξω στον αγαπημένο μου,έσταξε σμύρνα απ΄τα χέρια μου,τα δάχτυλα μου γέμισαν σμύρνα σαν άγγιξα το μάνταλο της κλειδωνιάς.
Άνοιξα στον αγαπημένο μου...ο αγαπημένος μου είχε περάσει..."
Απόσπασμα απ΄το Άσμα Ασμάτων...
μετάφραση Γ. Σεφέρης...τραγούδι Δ'
Απο Άνοιξη σε ...Άνοιξη...
Εύπλαστος πυλός η ψυχή...
Ο Έρωτας... γλύπτης στιγμών...με τις άκρες των δακτύλων του...σχηματίζει τη μορφή σου στη σκέψη μου...και δίνει χρώμα απ΄το βλέμμα σου...στις αποθεωτικές ώρες της μοναξιάς μου...
Μια μουσική ακούγεται στο βάθος της καρδιάς μου, ένα χαρούμενο και συνάμα προσμονικό εμβατήριο, ξεσηκώνει το βήμα των συναισθημάτων μου...σε μια ξέφρενη πρωτόγνωρη χαρά...
Στα ενδότερα του νου...ακροβατεί ο πόθος...γύρω απ΄τις καμπύλες του κορμιού μου...
Τα νούφαρα στις λίμνες είναι λευκά σαν τη διψασμένη μου επιδερμίδα ...που αναζητεί το χάδι σου...
Σαν μια κοιμωμένη νεραίδα του χιονιού...ένα ρόδο που άνθισε ανάμεσα στους πάγους...και μόνο το φιλί του Πρίγκιπα που θα την αγαπήσει αληθινά...θα μπορέσει να την ξυπνήσει απ΄το λήθαργο...και να δώσει πνοή στη γυναικεία της φύση...
Μια αγκαλιά... και τα γιασεμιά θα χυθούν σαν ωκεανοί στις αυλές των λησμονημένων παραδείσων...
Είναι εφήμερες οι εποχές...
Το μόνο που πραγματικά μένει...είναι δυο χέρια...πιασμένα σφιχτά...στην απόλυτη και αέναη...θερμή αφοσίωση...του "για πάντα μαζί"...απο Άνοιξη σε...Άνοιξη...
Απο Άνοιξη σε ...Άνοιξη...
28-3-2018
Αnais Zolie