Έτσι

Έτσι...κάπως έτσι...έμαθα να σ΄αγαπώ...μέσα απο φευγαλέα αγγίγματα...
απο ανάσα σε ανάσα...απο μήνες που μεγάλωναν σε χρόνια...απ΄τον καιρό...που έτρεχε κρατώντας στα χέρια του...τις εποχές...απο ένα σ΄αγαπάω...μες το σκοτάδι...απο μικρές υποσχέσεις της στιγμής...μέσα απ΄τα ...θα...μέσα απ΄τις προσμονές...μέσα απ΄τα μάτια σου...μέσα απ΄το απόλυτο τίποτα...μέσα απο λέξεις που φλυαρούσαν με τη μοναξιά...
Η Ουτοπία...με το παράδοξο...και το ακατανόητο...να συνυπάρχουν...στο ίδιο πορτρέτο...
και όλα να μοιάζουν...σαν τη βανίλια στο κουταλάκι...βυθισμένη στο παγωμένο νερό...
...κατακαλόκαιρο...και κοιτώντας το ποτήρι...με παιδική σχεδόν απορία...να προσπαθείς να καταλάβεις...γιατί το λένε...υποβρύχιο...
Τα γιασεμιά να μοσχοβολούν...ολόγυρα...
Ο ήλιος...σαν γόης απο περασμένες δεκαετίες...να φλερτάρει τη θάλασσα...
...σε vintage πλάνο...σαν retro κάρτ ποστάλ...ξεκλειδωμένη απ΄τα συρτάρια κάποιας παλιάς commode...και ανάμεσα στις σκέψεις ...να ακροβατούν οι λέξεις...φορώντας πολύχρωμες χαρούμενες
φορεσιές...ένα χαμόγελο που έκατσε απρόσμενα στα χείλη...
Κατάλαβες τώρα...
Κάπως...έτσι... έμαθα να σ΄αγαπώ...έτσι...
"Σκέψεις και λέξεις" 2014
Anais Zolie