Γιασεμί...

Κι όπως νυχτώνει...
Οι  δαντέλες των πόθων θα άνεμίζουν...στα κατάρτια... των αστεριών...άνοιξε πανιά ο έρωτας...
τα μάτια σου πέλαγα...το καλοκαίρι παραδομένο στην πυράδα του πάθους...
Ο αφαλός μου...Ανατολή...να πλεύσουν τα όνειρα σου...
Με είπαν ...Γιασεμί...για να ανασαίνεις το άρωμα  μου...κ΄να μεθάς...απο αγάπη...
να πλαγιάζεις στο λευκό μου στήθος...κ΄να ακούς το γλυκό τραγούδι της καρδιάς μου...
Κι' όταν οι παλάμες σου...αγγίζουν τρυφερά  τα φύλλα μου...και ξυπνούν τα χάδια σου...κάθε μου αίσθηση...θα ανθίζω για σένα...μόνο για σένα...!!
Τα χείλη σου...θα σμιλεύουν βαθιά στο φιλί μου...νοτισμένες  ηδονές...!!
Κι΄εγώ θα φωνάζω δυνατά τ΄όνομα σου...την στιγμή που απ΄το κορμί σου...θα χύνεται καυτή βροχή...και θα ποτίζει το μίσχο μου...τη σάρκα μου...και τότε σώμα γυναίκας...θα΄χω...!!
Με είπαν...Γιασεμί...
να γίνω το δικό σου λουλούδι...!!
Απ΄την ποιητική συλλογή"Άκρως Τολμηρόν" 2015
Anais Zolie