Είσαι παντού...

Ξεχύνεται η επιθυμία σαν ξαναμένος πειρατής...σε νύχτα ασταμάτητης συνουσίας...
κ΄είναι ο πόθος καράβι...
Το λευκό μου δέρμα γιασεμί...τα χείλη σου κύματα..και το ρουφούν...το πίνουν...
το ανεβοκατεβάζουν...σε  βελούδινους...σμαραγδένιους βυθούς...υγρές στάλες...μαργαριταριών...
τα φιλιά...πολύτιμα...του έρωτα σου δώρα...!!
Και γυμνό το σώμα μου καθρεπτίζεται με ναρκισσισμό...στις ζαφειρένιες θάλασσες των ματιών σου...
Το κορμί σου...καίει...μέσα μου...κ΄οι λέξεις γίνονται ηδονές...κ΄οι αφές επαναστατούν...
και ξυπνούν οργασμούς...
Αγγίζονται οι ψυχές με τις άκρες των δακτύλων τους...
και μένουμε ενωμένοι πιο πάνω κ΄απ΄την αγάπη...ανταλλάσουμε πια τις ανάσες μας...
για να ζήσουμε...Είσαι πάντου...στη σκέψη μου...στις φλέβες μου...σαν αίμα που ρέει και μου δίνει ζωή...Είσαι παντού...ζωή μου...!!
Απ΄την ποιητική συλλογή "Άκρως Τολμηρόν"
Αnais Zolie