Σταγόνες μοναξιάς

Ακροβατούν οι σκέψεις...σε χαλαρά σχοινιά...
...θα πέσει το όνειρο...αν δεν σε βρω...
...μέσα στον άδειο κόσμο μου...
Υπήρχε ένα λούνα πάρκ...πρίν λίγο καιρό...
στην παιδική μου χαρά...
ανεβοκατέβαινε το αλογάκι του καρουζέλ...
και εγώ χαμογελούσα ευτυχισμένη...
με τον αέρα να τραβάει...
...τις χρυσές κοριτσίστικες μπούκλες μου...
Αργότερα κοιτούσα το γαλάζιο του ουρανού...
και αναρωτιώμουν...τι υπάρχει...πέρα απο εκεί...
κάποιος μου είπε...ότι βρίσκεται ο έρωτας...
...χτύπησε δυνατά η καρδιά μου...
και περπάτησα...ανάμεσα στο πλήθος να τον βρώ...
Κάποια στιγμή νόμισα ότι είδα το πρόσωπο του...
όμως έκανα λάθος...ήταν κάποιος που σχεδόν του έμοιαζε...
μου άφησε για ενθύμιο...μια μικρή γρατζουνιά στην ψυχή...
Ευτυχώς...όχι τίποτα σπουδαίο...
Μάτωσαν τα γόνατα της καρδιάς μου...
να σε αναζητώ...θέλω να δω το πρόσωπο σου...
να ακούσω τη φωνή σου...φανερώσου...
...θέλω να με πάρεις στα δυό σου χέρια...
...να με ντύσεις με τις παλάμες...σου...
...να μου δώσεις...πνοή...μ'ενα φιλί...
και να ξαναγεννηθώ απ΄την αρχή...
μέσα απ΄το κορμί σου...
σαν κόκκινο τριαντάφυλλο...
Η αγάπη σου...να στεγνώσει τις σταγόνες της μοναξιάς μου...
απ΄την ποιητική συλλογή"Ερωτολόγιον" 2014
Anais Zolie