Απόψε...
Το φεγγάρι ανάμεσα μας...
...φωτίζει...δύο όψεις...
Στη μια μεριά εγώ...
Ξέμπλεκα τα ξανθά μαλλιά μου...
Τα μάτια μου...πήραν το χρώμα του Βοσπόρου...
Έντυσε η νύχτα το κορμί μου...με τη μαύρη της δαντέλα...
Με έναν αμανέ ερωτικό...
θα λικνιστώ...στους γητευτικούς...ήχους του πάθους...
καθώς οι στάλες της αγάπης...θα ραίνουν την καρδιά μου...
Βροχή απο ροδοπέταλα...θα πέφτει τη στιγμή...
που τους γοφούς μου...θα κουνώ ρυθμικά...
θα προκαλώ τα χέρια σου...να πιαστούν απο πάνω τους...
να γατζωθούν...
Το κεφάλι σου...στο στήθος μου...
να ακουμπήσεις...τρυφερής στιγμής μεγαλείο...
Στον αφαλό μου...κρυμμένη η ανατολή...
σαν άλλη Χαλιμά...θα σε πλανεύει...
ψιθυρίζοντας...σου...
τις χίλιες και μια νύχτες...
μέσα απο λέξεις...που αναστατώνουν...
...τη φαντασία εξάπτουν...
Η σκέψη σου...θα προσπαθεί...
να έρθει όλο και πιο κοντά μου...
καθώς ...πόθους θα σου στέλνω...
η σάρκα σου...να διψάσει...
για ένα μαγεμένο φιλί...
απ΄τα χείλη μου...
Να θες ...στην αγκαλιά σου...
να με κρύψεις...άλλα μάτια ...
μη δουν...αυτό που θα δείς...
μην νιώσουν...αυτό που θα νιώσεις...
Σαν γεύση γλυκού μεθυστικού καρπού...
Μέσα σου...εκεί να με κρατήσεις...
Στην άλλη πλευρά...εσύ...
Η στίλβη των αστεριών...το χαμόγελο σου...φώτισε...
σαν ήλιος ...σε βαθύ μεσονύχτι μοιάζεις...
Το λευκό σου πουκάμισο φόρεσες...
...εμμονή μου...να γίνεις...
Η σκέψη μου...φωταγωγημένη ολάκερη...απο σένα...
σε μια σκηνή...που σε...έναν αντρίκιο χορό...
γύρες φέρνεις...το πόδι σου...υποτακτικά χτυπάς...
...να ξυπνήσουν οι επιθυμίες...
Το σώμα σου...ένα να γίνει με το δικό μου...
Του Αυγούστου λιοπύρια να καίνε...
Καυτή σαν το λίβα...η ανάσα μας...
σε μια νοερή συνουσία...
--------------------------------------------------------
απο την καινούργια ποιητική συλλογή" Με της νύχτας...τη μαύρη δαντέλα..."
2014 Anais Zolie
Το φεγγάρι ανάμεσα μας...
...φωτίζει...δύο όψεις...
Στη μια μεριά εγώ...
Ξέμπλεκα τα ξανθά μαλλιά μου...
Τα μάτια μου...πήραν το χρώμα του Βοσπόρου...
Έντυσε η νύχτα το κορμί μου...με τη μαύρη της δαντέλα...
Με έναν αμανέ ερωτικό...
θα λικνιστώ...στους γητευτικούς...ήχους του πάθους...
καθώς οι στάλες της αγάπης...θα ραίνουν την καρδιά μου...
Βροχή απο ροδοπέταλα...θα πέφτει τη στιγμή...
που τους γοφούς μου...θα κουνώ ρυθμικά...
θα προκαλώ τα χέρια σου...να πιαστούν απο πάνω τους...
να γατζωθούν...
Το κεφάλι σου...στο στήθος μου...
να ακουμπήσεις...τρυφερής στιγμής μεγαλείο...
Στον αφαλό μου...κρυμμένη η ανατολή...
σαν άλλη Χαλιμά...θα σε πλανεύει...
ψιθυρίζοντας...σου...
τις χίλιες και μια νύχτες...
μέσα απο λέξεις...που αναστατώνουν...
...τη φαντασία εξάπτουν...
Η σκέψη σου...θα προσπαθεί...
να έρθει όλο και πιο κοντά μου...
καθώς ...πόθους θα σου στέλνω...
η σάρκα σου...να διψάσει...
για ένα μαγεμένο φιλί...
απ΄τα χείλη μου...
Να θες ...στην αγκαλιά σου...
να με κρύψεις...άλλα μάτια ...
μη δουν...αυτό που θα δείς...
μην νιώσουν...αυτό που θα νιώσεις...
Σαν γεύση γλυκού μεθυστικού καρπού...
Μέσα σου...εκεί να με κρατήσεις...
Στην άλλη πλευρά...εσύ...
Η στίλβη των αστεριών...το χαμόγελο σου...φώτισε...
σαν ήλιος ...σε βαθύ μεσονύχτι μοιάζεις...
Το λευκό σου πουκάμισο φόρεσες...
...εμμονή μου...να γίνεις...
Η σκέψη μου...φωταγωγημένη ολάκερη...απο σένα...
σε μια σκηνή...που σε...έναν αντρίκιο χορό...
γύρες φέρνεις...το πόδι σου...υποτακτικά χτυπάς...
...να ξυπνήσουν οι επιθυμίες...
Το σώμα σου...ένα να γίνει με το δικό μου...
Του Αυγούστου λιοπύρια να καίνε...
Καυτή σαν το λίβα...η ανάσα μας...
σε μια νοερή συνουσία...
--------------------------------------------------------
απο την καινούργια ποιητική συλλογή" Με της νύχτας...τη μαύρη δαντέλα..."
2014 Anais Zolie
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου