Ενα παραμύθι ...δίχως τέλος...

Ξημερώνει...
Ο ήλιος θα παιχνιδίσει...στο φως της καινούργιας μέρας...
και όλο θέλω...να ξεφύγω...απ΄τον έρωτα σου...
μα σαν στο λιμάνι της λησμονιάς πηγαίνω...
βαπόρι δεν έχει...
Σαν κισμέτ...να μην ξεμακρύνω...απο σένα...
Τα χέρια της καρδιάς μου...κρατούν τη μορφή σου...
τα χείλη...ψιθυρίζουν...το όνομα σου...
Μια ολόκληρη ζωή...μέσα απ΄τις λέξεις...
Έξω βρέχει...θαμπωμένο το όνειρο...
...στην ομίχλη του χρόνου...
Τα μάτια σου...χαιδεύουν τη σκέψη μου...
να μην νιώθω...τη μοναξιά...
να μ΄αγγίζει...
Το χαμόγελο σου...ρίχνει χρώμα στον ουρανό μου...
τον κάνει πιο γαλάζιο...
...έχει δύναμη μαγική...
και εμείς...
ένα παραμύθι...δίχως τέλος...
"ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" 2014 Anais Zolie