Ο Θεός της κατοχής ~Anais Zolie

Η Μεγάλη Πανσέληνος και η κοιμωμένη του Πέραν

Έτσι είναι η αγάπη μια μεγάλη πανσέληνος, ενωμένη με τον ουρανό και τη γη, με το θνητό και το θείο.-Anais Zolie


Και...
Είναι η αγάπη μια ελαφίνα που χορεύει γυμνή κάτω απ΄το φως του ολόγιομου φεγγαριού,λαβωμένη απ΄το χρυσό βέλος του έρωτα,εκεί στο δάσος της ψυχής.
Νεράιδα η καρδιά και μεταμορφώνει , το κόκκινο αίμα της πληγής, που ράντισε το λευκό χιόνι της προσμονής, σε ρόδο που άνθισε στην παγωμένη λίμνη της μοναξιάς.
Το'παν οι προφητείες, το χάραξαν ψηλά στ' άστρα οι χρησμοί, σ' αυτή τη μεγάλη Πανσέληνο που μοιάζει σαν ήλιος που φώτισε τα βαθιά της νύχτας σκοτάδια, για να 'ρθει της μοίρας η σφραγίδα.
Σε  πάπυρο  απόφασης, το βουλοκέρι μπήκε...
Με πένα χρυσοστόλιστη,αράδα ...αράδα...γράφει...
"Λίγο μετά τη γέννηση του Βασιλέως του Σύμπαντος κ' πριν την Αρχιμηνιά και αρχή χρονιά...
Η κοιμωμένη του Πέραν ...θα αναστηθεί...
Τα μάγια θα λυθούν...
Στο πρώτο φιλί που θα αγγίξει τα κερασένια χείλη της,απ΄τον πρίγκιπα εκείνον, που θα ψάξει να την βρεί , θα την κρατήσει στην αγκαλιά του και  θα ανασάνει μέσα της, την αληθινή αγάπη...
Ζωή να της δώσει απ΄τη ζωή του..."
Το χάραξαν στα ' αστρα οι χρησμοί...αυτή τη μεγάλη Πανσέληνο...
Απ' την ποιητική συλλογή"Λεκτικές Αναβάσεις" 2016
Anais Zolie

Της Μαρίας...

Ξεμάκρυναν οι καιροί...
Όμως οι λέξεις άφθαρτες μαρτυρούν τον έρωτα σου,τον ανεκπλήρωτο,που σαν σκιά στου χρόνου τα γοργά περάσματα,αναζητεί ανθρώπινη μορφή, να γευτεί της σάρκας τους ατελεύτητους πόθους.
Τα γάργαρα φιλιά των χειλιών,που δίψαγαν για μια νύχτα ηδονής,στου αγαπημένου σου το στέρνο να γείρουν και να δροσίσουν, τον καυτό του πόνο.
Είν' θλιμμένα τα μάτια σου Μαρία, η θωριά σου σ' εκείνη τη φωτογραφία φλυαρεί με τη σιωπή σου ακατάπαυστα, για το πόσο τον Τάκη σου αγάπησες, απ΄τα περασμένα χρόνια ως την αιωνιώτητα.
Αφιερωμένο στην ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη
Anais Zolie