Ισημερινό σημείο

Η άφιξη του ήλιου...στο Φθινόπωρο...
Τα όνειρα λαθρεπιβάτες των ψευδαισθήσεων...
Τίποτα...δεν γνώριζες...δεν άφησες περιθώρια υπονοούμενου...'οτι ήσουν εσύ...
Η χαρά είχε γράψει  ...παντού τ' 'ονομα σου...νομίζοντας ότι είχες περπατήσει μαζί μου...νοερά τα σκαλοπάτια...της αγάπης...
Μου άφησες μερικές λέξεις ...που ανταλλάσουν...δυο απλοί φίλοι...
Επιστροφή στην αφετηρία...
Οι βαλίτσες...αλάφρυναν απ΄τις προσμονές...
Έμειναν στο διπλανό τραπεζάκι...να συνομιλούν χαμηλόφωνα...ο Καβάφης με τον Καββαδία...
για την Ιθάκη... που δεν φτάσαμε...δεν αντικρύσαμε τα φώτα της...
Μεσοπέλαγα...πλέαμε...και τώρα το σκαρί μας...κάνει μανούβρα...
Η Σειρήνα κολυμπούσε... τραγουδώντας...σ' έναν Κύκλωπα...
στο λιμάνι των Λαιστρυγόνων...
Οι πέτρες του Αντιφάντη...ρήμαξαν την πλώρη...
Η προπέλα ...έσχισε το κύμα ...
σαν καρδιά ...που έσταξε την τελευταία ρανίδα του αίματος της...ποτίζοντας μια ερωτική επιστολή...άνευ παραλήπτη...άγνωστος ο αποδέκτης...
Πρόσω ολοταχώς...στο Ισημερινό σημείο...
Απ΄την ποιητική συλλογή"Λεκτικές Αναβάσεις" 2015
Αnais Zolie