Έμπνευση μου..τ' 'ονομα σου

Γράφει ο έρωτας συναισθήματα, ανάμεσα στου αισθάνομαι τις οριζόντιες ευθυτενείς γραμμές, δεν λοξοδρομούν ...τα θέλω...παραμένουν σταθερά...σαν τα δευτερόλεπτα που προσπερνούν το  χρόνο.
Το φεγγάρι στέκει ψηλά πανσέληνο,φωτίζοντας το γαλάζιο δρόμο του ερχομού σου,σαν θάλασσα σε πέλαγο φθινοπωρινό μοιάζει.
Μην αργήσεις.
Η αγκαλιά μου είναι άδεια,χωρίς το σώμα σου.
Ψυχή μου..
Είναι η πρώτη φορά..που τα σύμφωνα της λέξης "Σ'αγαπώ"..βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία..
Σφυρίζουν τα πλοία στο λιμάνι της προσμονής.
Το ταξίδι της ζωής,θέλω να το κάνω μαζί σου.
Δεν χωράει άλλος συνεπιβάτης στης καρδιάς μου το κατάστρωμα.
Είναι κ΄αυτά τ' αστέρια που φέγγουν  σαν το χαμόγελο σου,που ακόμα δεν είδα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο σου.
Έμπνευση  μου..τ' όνομα σου..
Απ΄την ποιητική συλλογή"Λεκτικές Αναβάσεις"
Αnais Zolie
 

Φεστιβάλ μοναξιάς

Μονωδία χαράς...
Αόρατοι θεατές...
Άηχα χειροκροτήματα...
Αργόσυρτες στιγμές σαν βαριεστημένοι χορευτές...σ΄ένα μονότονο ρυθμό...
Φεστιβάλ μοναξιάς...
Απ΄την ποιητική συλλογή "Λεκτικές Αναβάσεις" 2015
Αnais Zolie
 

Ισημερινό σημείο

Η άφιξη του ήλιου...στο Φθινόπωρο...
Τα όνειρα λαθρεπιβάτες των ψευδαισθήσεων...
Τίποτα...δεν γνώριζες...δεν άφησες περιθώρια υπονοούμενου...'οτι ήσουν εσύ...
Η χαρά είχε γράψει  ...παντού τ' 'ονομα σου...νομίζοντας ότι είχες περπατήσει μαζί μου...νοερά τα σκαλοπάτια...της αγάπης...
Μου άφησες μερικές λέξεις ...που ανταλλάσουν...δυο απλοί φίλοι...
Επιστροφή στην αφετηρία...
Οι βαλίτσες...αλάφρυναν απ΄τις προσμονές...
Έμειναν στο διπλανό τραπεζάκι...να συνομιλούν χαμηλόφωνα...ο Καβάφης με τον Καββαδία...
για την Ιθάκη... που δεν φτάσαμε...δεν αντικρύσαμε τα φώτα της...
Μεσοπέλαγα...πλέαμε...και τώρα το σκαρί μας...κάνει μανούβρα...
Η Σειρήνα κολυμπούσε... τραγουδώντας...σ' έναν Κύκλωπα...
στο λιμάνι των Λαιστρυγόνων...
Οι πέτρες του Αντιφάντη...ρήμαξαν την πλώρη...
Η προπέλα ...έσχισε το κύμα ...
σαν καρδιά ...που έσταξε την τελευταία ρανίδα του αίματος της...ποτίζοντας μια ερωτική επιστολή...άνευ παραλήπτη...άγνωστος ο αποδέκτης...
Πρόσω ολοταχώς...στο Ισημερινό σημείο...
Απ΄την ποιητική συλλογή"Λεκτικές Αναβάσεις" 2015
Αnais Zolie
 

L' amour apres minuit

Μύστης ο καιρός...
Το Φθινόπωρο νάρκισσος εραστής...Τα φύλλα των δέντρων...σαν αιθέριες μελωδίες αγγίζουν μειλίχια...Τα πεζοδρόμια των μοναχικών βημάτων...
Ο ήχος της βροχής...θα ξεσηκώσει τις αισθήσεις...με μια έπαρση ακατανίκητης ερωτικής επιθυμίας...
Ο πόθος...θα δώσει το ρυθμό...στις άκρες των δαχτύλων...στα γυμνά αναστατωμένα απ΄την έξαψη για επαφή κορμιά...που τ' ανασταίνει...τ' αναγεννά η θέρμη του πάθους...
Και όταν τα χείλη ενός άνδρα...υποταχθούν τρυφερά...σαν μια σταγόνα του ωκεανού...που γλυστράει απαλά πάνω στο μάργαρο ενός κοχυλιού...στην μεταξένια γυναικεία επιδερμίδα...που εμμονικά λατρεύει...
Τότε η νύχτα...γίνεται θεά με πανσέληνους οργασμούς...
L' amour apres minuit...
Aπ΄την ποιητική συλλογή"Άκρως Τολμηρόν" 2015
Αnais Zolie