Nα'μαι δική σου...

Ήσουν πάντα εκεί...
και εγώ σε κοιτούσα απο μακριά...
Αισθανόμουν ότι οι άλλοι δεν μπορούν
να δούν...
Γιατί σε έβλεπα...με τα μάτια της ψυχής μου...
Κοιμόμουν...αλλά σε έβλεπα...μέσα στα όνειρα μου...
μέσα στα παραμύθια...εσύ παντού...
Ένιωθα την αγάπη σου...να μ' αγγίζει σαν ζεστή στάλα βροχής...
αλλά...νόμιζα πως ήσουν ψευδαίσθηση...
Ζωγράφιζα...λέξεις...που τελικά κατάλαβα...
ότι εσένα σχημάτιζαν...
Πότιζα με νερό...τα ξερόκλαδα...απ΄το χαμένο παρελθόν μου...
ενώ εσύ...μου έδινες όλα τα λουλούδια του κόσμου...
μέσα απ΄το δικό σου παράδεισο...
Μου έδινες το χέρι σου...και εγώ το τραβούσα απο φόβο...
το δικό μου...μην πληγωθώ...
Ώσπου δεν άντεξα...και σ΄αγγιξα...
...να με νιώσεις...γιατί ένιωσα...
ότι σ' αγαπώ...αληθινά...
Μην μου παίρνεις πίσω...ότι μου χάρισες...
Θέλω...να'μαι μόνο δική σου...
Aπ' την ποιητική συλλογή"Ερωτολόγιον"2014
Anais Zolie