Nα'μαι δική σου...

Ήσουν πάντα εκεί...
και εγώ σε κοιτούσα απο μακριά...
Αισθανόμουν ότι οι άλλοι δεν μπορούν
να δούν...
Γιατί σε έβλεπα...με τα μάτια της ψυχής μου...
Κοιμόμουν...αλλά σε έβλεπα...μέσα στα όνειρα μου...
μέσα στα παραμύθια...εσύ παντού...
Ένιωθα την αγάπη σου...να μ' αγγίζει σαν ζεστή στάλα βροχής...
αλλά...νόμιζα πως ήσουν ψευδαίσθηση...
Ζωγράφιζα...λέξεις...που τελικά κατάλαβα...
ότι εσένα σχημάτιζαν...
Πότιζα με νερό...τα ξερόκλαδα...απ΄το χαμένο παρελθόν μου...
ενώ εσύ...μου έδινες όλα τα λουλούδια του κόσμου...
μέσα απ΄το δικό σου παράδεισο...
Μου έδινες το χέρι σου...και εγώ το τραβούσα απο φόβο...
το δικό μου...μην πληγωθώ...
Ώσπου δεν άντεξα...και σ΄αγγιξα...
...να με νιώσεις...γιατί ένιωσα...
ότι σ' αγαπώ...αληθινά...
Μην μου παίρνεις πίσω...ότι μου χάρισες...
Θέλω...να'μαι μόνο δική σου...
Aπ' την ποιητική συλλογή"Ερωτολόγιον"2014
Anais Zolie

Πράξη ερωτική

Ανυπόμονη...προσμονή...
...νύχτα...ζέφυρη...κομμάτι μιας αιωνιότητας...
στα λεπτά...στα δευτερόλεπτα που περνούν...
σαν επισκέπτες απ΄τη χώρα του πεπρωμένου...
...ενώνουν ανάσες...ζωές...ψυχές...
σ' ενα ατέλευτο σύμπαν...
Γεννούν στιγμές...επιθυμίες...
σαν μοναχικού ποιητή βίωμα...
Μιλούν οι λέξεις...φλυαρούν...
...μισολογούν...με νοήματα...
μέσα...απ΄τα...θα...όταν...ίσως...
...αισθάνομαι...θέλω...
Ένα αστέρι...κυλάει αργά αργά...σαν στάλα...
πάνω στους αμμόλοφους του ουρανού...
...τι γίνονται όταν πέφτουν;...
...ευχές;...ελπίδες;...ή χάνονται στο σκοτεινό στερέωμα...
σ' ένα ομιχλώδες σύννεφο;...
Εγώ...θα πω ευχή...
Κλείσε το παράθυρο των ματιών σου...
και ονειρέψου...τα δικά μου μάτια...
να ερωτοτροπούν με τα δικά σου...
Να ανακατεύονται...τα χρώματα της ίριδας...
...οι σκέψεις...ο πόθος...
συνέχισε...μη σταματάς...το νοερό ταξίδι της αίσθησης...
και νιώσε...τα χείλη μου...ένα βαθύ φιλί...ρίγος...έξαψη...
Εγώ και Εσύ...Ένα...
Έρωτας και Αγάπη...μαζί...
Εμείς...
Συναισθηματικός οργασμός...
Πράξη ερωτική...
Απ΄την ποιητική συλλογή"Ερωτολόγιον"2014
Anais Zolie