Για σένα που αγάπησα τόσο...

Για σένα που αγάπησα τόσο...
Κάθε μου λέξη...σχηματίζει...
και μια αισθητή γραμμή...
απ' το πρόσωπο σου...
...το δικό σου πορτρέτο...
Πέρασε ο χρόνος...και κύλησε σαν σταγόνα βροχής πάνω στα φύλλα ενός ρόδου...
σαν εκείνου...που κάποτε σου χάρισα...
για να με βλέπεις μέσα του...
να κρατάς εκεί φυλαγμένο...το όνειρο μας...
Σου΄χα πεί...εμείς μαζί θα ζήσουμε...
Πολλές νύχτες...ήθελα να τρέξω...κοντά σου...
Άδειασαν τα χέρια μου...απ΄την αγκαλιά σου...
και δεν μπορώ...δεν μπορώ να κλειστώ μέσα της πιά...
...είναι γεμισμένη με άλλο σώμα...
Λαχταρώ να σε κοιτάξω στα μάτια...
...όπως τότε...που πρωτοείδαμε ο ένας τον άλλον...
...που γνωρίσαμε τις υπάρξεις μας...
και δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή...πόσο αθόρυβα...
μπήκες στην καρδιά μου...απαλά σαν χάδι...
και έμεινες εκεί...
Έγραψες το όνομα σου...στις σελίδες της...
Μια ολόκληρη ιστορία...αυτή η αγάπη...που δεν μπορώ να βάλω τη λέξη"τέλος"...
...όσο και αν προσπάθησα...
πάντα κάτι την αναγεννά...κάτι απ΄το παρελθόν...
...στιγμές και αναμνήσεις...την ξυπνούν...
όταν πέφτει στο λήθαργο της μοναξιάς...
Ένιωσα για λίγο...την αύρα σου...σαν παραίσθηση...
...νομίζοντας ότι άκουσα τα χείλη σου...
να μου λένε σ'αγαπώ...
Σαν δώρο...σε κάποια ξεχασμένα χριστούγεννα...
και απόψε...αυτό το αυγουστιάτικο ξημέρωμα...
...κοιτώντας μια παλιά φωτογραφία...
...με εμάς αγκαλιά...
Σε πόθησα...σ΄αναζήτησα...
Εσένα...
Για σένα που αγάπησα τόσο...
απ΄την ποιητική συλλογή"Ερωτολόγιον" 2014
Anais Zolie