Aπάνθισμα τρυφερότητας...

Προφήτης το φεγγάρι...
...άναψε το φως του...
Χτύπησα την πόρτα της καρδιάς σου...
μπήκα μέσα...
Ήσουν εκεί...με περίμενες...
σε κοίταξα στα μάτια...
οι λέξεις κρύφτηκαν...
Η σιωπή...πόθος γλυκός...
πιασμένος απ΄τους γοφούς της νύχτας...
Φορούσες το λευκό σου πουκάμισο...
Εκείνο που στοιχειώνει...τις σκέψεις μου...
σαν στο νου σε φέρνω...σε μια ερωτική φαντασίωση...
Το τράβηξα...πάνω απ΄το κορμί σου...
και ζωγράφισα αποτυπώματα απο κόκκινα φιλιά...
στη γυνμή σου πλάτη...
Τα δάχτυλα μου...ένιωσαν κάθε πόντο του κορμιού σου...
Παρασυρμός...ανάμεσα απο το αισθάνομαι...των αισθήσεων μου...
Ένα καυτό δάκρυ μου...κύλισε στο στέρνο σου...
Άγγιξε την ψυχή σου...
Σ΄αγαπώ ... φώναξε...να το ακούσεις...
μέσα απ΄τη διάφανη υφή του...
να με νιώσεις...με την ανάσα σου...
να ζήσω...να υπάρξω...μέσα απο σένα...
Μέσα απ΄τον ίδιο τον Έρωτα...
που εσύ...είσαι...
Με ξελογιάζεις...με ανεβάζεις...εκεί ψηλά...
στην κορύφωση του πάθους...
Ερωτευμένη Εύα μοιάζω και εσύ ο Αδάμ μου...
μέσα στον κήπο της δικής μας αγάπης...
Με φόντο τις γαλάζιες θάλασσες...
μιας ζεστής αγκαλιάς...
Σαν απάνθισμα τρυφερότητας...
σε ενύπνιο...καυτού καλοκαιριού...
"ΕΡΩΤΟΛΟΓΙΟΝ" 2014  Αnais Zolie