Σαν ερωμένη του φεγγαριού...

Ξημερώνει...

Το φως της μέρας ... θα καταλαγιάσει τους πόθους ...

Το όνειρο θα κρυφτεί ... σαν τον ήλιο πίσω απ΄τα σύννεφα ...

... πριν τη βροχή ...

Ξεχασμένο το σχήμα των χειλιών σου ... σ΄ένα φιλί που ο χρόνος ξεθώριασε...

Σ΄αγαπώ ... δίχως άγγιγμα ...

Νυχτερινές περιπλανήσεις ... σε σκέψεις που υπάρχεις μόνο εσύ ...

Σαν ερωμένη του φεγγαριού ...

 

"απο την ποιητική συλλογή "Ερωτολόγιον"  Anais  Zolie

H Ωδή της Παιώνιας

Η νύχτα φεγγοβόλησε με αστέρια...
Τα μπουρίνια σιώπησαν...
Οι ήχοι ενός βιολιού συνοδεύουν με χαρούμενες νότες ... τον ερχομό της Άνοιξης...
Μεθάει η ψυχή  απο χαρά ... αναγεννιέται...
Ένα χαμόγελο ... σαν μικρός χορευτής ...έκανε μια πιρουέτα στα χείλη σου ...
Κοίταξε τους κήπους που  άνθισαν γύρω σου...
Ξέρεις... ξημερώνει καλύτερες μέρες ...
... ο καιρός που φτάνει...
Μην αφήσεις τη μοναξιά ... να σε ξαναζυγώσει ...
Προσκάλεσε... την καλοσύνη ...
... στης καρδιάς σου...τη μεριά ...
Άπλωσε τα χέρια σου ... μοίρασε αγκαλιές...
Η ζωή είναι όμορφη ...
Καθάρισε τα μάτια σου απ΄του΄χειμώνα τις ομίχλες...
Είναι ανοιξιάτικος ο ουρανός πιά...
Μην φοβηθείς να πείς " Σ΄αγαπώ "...
... είναι όμορφη λέξη...
Άκου... το γλυκό τραγούδι των λουλουδιών...
...είναι η Ωδή της Παιώνιας...

" απο την ποιητικη συλλογη " Ωδές στις λέξεις απο το Α-Ω"
Αnais Zolie