Σαν μια Παριζιάνικη Ερωτική Μπαλάντα

Ξημερώνει…

Όλη τη νύχτα αναζητούσα ένα δικό σου χάδι μες τη σκέψη μου…

Ένα δικό σου φιλί να αναστατώσει τις αισθήσεις μου…

Φτιαγμένη με μίγμα από έρωτα είμαι…

Έρωτα για σένα…

Ψάξε με … Αγκάλιασε με…

Έλα και ψιθύρισε μου λόγια αγάπης,

που να μοιάζουν, σαν μια ερωτική παριζιάνικη μπαλάντα…

Αν μ’ αγαπάς…

Πλύνε το λευκό κορμί μου με τα δάκρυά σου,

λουτρό του έρωτα να γίνουν…

Με φιλιά σαν ροδοπέταλα, ντύσε τους πόθους μου…

Και εγώ δική σου θα γίνω…

Για πάντα…

Αν μ’ αγαπάς…

Το δάκρυ σου…

Το δάκρυ είναι το αποτύπωμα της ψυχής που νιώθει…

Σ’ αγαπώ πιο πολύ, όταν σε βλέπω να δακρύζεις,

γιατί τότε αντικρίζω την ύπαρξη των συναισθημάτων σου…

Πάνω απ’ τον Έρωτα…

Κάθε νύχτα περπατάς στο μονοπάτι της καρδιάς μου,

και εγώ μαγεμένη σε κοιτώ,

απ’ το παράθυρο του ονείρου μου,

και έχω μια απέραντη λαχτάρα να χαϊδέψω με φιλιά

τα βελούδινα χείλη σου…

Τόσος έρωτας…πιο πάνω και από τον ίδιο τον Έρωτα…

Αληθινή αγάπη…

Νύχτωσε…

Άραγε ποια χείλη σε φιλούν;

Σε ποια αγκαλιά τα χάδια σου χαρίζεις;

Δεν ζηλεύω…

Γιατί κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ να σου χαρίσει ότι εγώ…

Αληθινή αγάπη…

Mon amour…

Le soir commence…

Je écris …avec un cœur énorme…

Nous ne fesons qu’un…

Je’ taime…

Mon amour…

Η Ευτυχία είναι πολύ κοντά…

Κάνε τον έρωτα τραγούδι

και ψιθύρισε τον με φιλιά στα χείλη μου…

Ένωσε το χέρι σου, με το δικό μου

και άφησε την αγάπη να ζήσει,

για πάντα δίπλα σου…

Η ευτυχία είναι πολύ κοντά…

Αρκεί να την πλησιάσεις…

Έρωτά μου…

Όταν τα χείλη σου αγγίξουν τα δικά μου,

και τα χέρια μου χαϊδέψουν τρυφερά το κορμί σου…

Τότε θα μετανιώσεις,

που με μια σιωπή κρατιόσουν μακριά μου…

Είμαι για να σου χαρίζω αληθινό έρωτα…

Έρωτα μου…

Θέλω εσένα…

Θέλω στα χέρια σου, του έρωτα τα χάδια να αγγίξω…

Θέλω στα χείλη σου, της αγάπης φιλιά να γευτώ…

Θέλω το σώμα σου, με δάκρυα να ντύσω…

Θέλω να λάμψει η νύχτα απ’ το φως του πόθου μου, για σένα…

Θέλω εσένα…

Θέλω να ξέρεις…

Θέλω να ξέρεις…
Ποτέ δεν υπήρξες ένας απλός επισκέπτης στην καρδιά μου…
Είσαι πάντα μόνιμος κάτοικός της…

Περιπλανώμενη Αγάπη…

Είμαι μια περιπλανώμενη αγάπη που αναζητά τον Έρωτά της…

Μήπως τον είδε κανείς κάπου;

Άηχη σιωπή…

Όλοι γύρω προσποιούνται τους ευτυχισμένους, περιπλανώμενοι που ψάχνουν για αγάπη είναι…

Όπως και εγώ…

Να… Τώρα που κάνω ότι χαμογελώ, ενώ μέσα μου κλαίω…

Κουβαλάω στη καρδιά μου, τη γρατζουνιά που μου χάρισε ο έρωτας…

Σαν για την αγάπη μου, του είπα…

Βροχούλα είναι το δάκρυ… και άηχη…σιωπή που με πληγώνει…

Κάθε νύχτα…

Δακρύζω από ευτυχία…

Πολύτιμο κορμί μου, που σμιλευμένο μ’ αγάπη είσαι…

Το χαμόγελό σου μου δίνει ζωή και απόψε…

Γλιστράω αμέτρητες φορές στο γαλήνιο κύμα του κορμιού σου…

Θέλω να σε νιώθω πιο πολύ και από το αισθάνομαι…

Καθώς η νύχτα δίνει πνοή να γεννηθεί η αυγή, γαντζώνομαι από σένα…

Μη μ’ αφήνεις σου φωνάζω, ας μη τελειώσει το όνειρο…

Μείνε λίγο ακόμα…

Και έρχεται το πρωί, και παίρνεις άλλη μορφή…

Γίνεσαι μοναξιά…

Και περιμένω να νυχτώσει…

Να γίνεις ξανά όνειρο και έρωτας στο κορμί μου…

Κάθε νύχτα…

Και σήμερα…Σ’ αγαπώ…

Και σήμερα…

Περίμενα όπως κάθε μέρα να μ’ αναζητήσεις…

Δεν τηλεφώνησες, πουθενά δε φάνηκες…

Χαμένος στο άβατο της σιωπής σου…

Τι κι αν μου είχες πει ότι μ’ αγαπούσες,

και δίπλα σου με ήθελες;

Αυτό ίσως να ήταν τότε

που το φεγγάρι είχε το σχήμα του έρωτα…

Και σήμερα…

Θα πω πάλι στον εαυτό μου ότι δεν σ’ αγαπώ…

Αλλά θα είναι ψέμα…

...γιατί…και σήμερα…σ‘ αγαπώ…

Το όνειρό σου…

Οι σκέψεις μου ξενυχτούν για χάρη σου,

αναζητώντας της καρδιάς σου το χάρτη…

Πόσο ακόμα μακριά να φτάσει ο νους,

για να ανταμώσει το όνειρό σου;

Ο έρωτας ζει…

Η αυγή έκανε δειλά το βήμα της, μέσα απ’ το παράθυρό μου…

Μου θύμισε τα μάτια σου…

Δάκρυσα…

Ίσως γιατί ακόμα ο έρωτας ζει στη καρδιά μου…