...Ερωτική φαντασίωση...

Η νύχτα...είχε αγκαλιάσει τον ουρανό...
Διάφανες ψιχάλες βροχής...χτύπησαν απαλά τα τζάμια...
...των πόθων μου...
Οι αισθήσεις με κάλεσαν στη δική τους γιορτή...
Έτσι... απρόσμενα...ξαφνικά...
Η μοναξιά δεν ήταν καλεσμένη....
Ξορκισμένη να χαθεί...μες τις άχρωμες στιγμές της...
Περπάτησα ως την άκρη των ονείρων...ήσουν και εσύ εκεί...
Ο αέρας έφερνε τη μυρωδιά απο το άρωμα σου...
...όλο και πιο κοντά...
Επιτέλους θα σε άγγιζα...
Το βλέμμα σου ήταν τόσο πυρφόρο... που μόνο ένα φιλί...
...θα δρόσιζε το κορμί μου...απ΄την καυτή ματία σου...
Ανοιχτή γαλάζια θάλασσα...η αγκαλιά σου...
Καταχείμωνο... και όμως μοιάζει αυγουστιάτικη ετούτη η βραδιά...
Το ξυπνητήρι της πραγματικότητας χτύπησε δυνατά...
...χάθηκες...
Έγινες μια...Ερωτική φαντασίωση...δίχως χείλη και σώμα...

"Ερωτικές παραπλανήσεις" 2011  Αnais Zolie

...Το μαγικό κουτί του έρωτα...

Τα μεσάνυχτα έστησαν γιορτή...
Τα δέντρα αγκαλιάστηκαν με τα χέρια κλαδιά...
σ'ενα τρυφερό μελαγχολικό αγαπησιάρικο μπλούζ...
Έφτασε και η βροχή με τις κρυσταλλινες σταγόνες της να δώσει...
κάτι απ΄τη λάμψη της...
Το φεγγάρι με τα αστέρια στολίζουν τον ουρανό...
σαν ασημένια φωτάκια μες τη νύχτα...
Μια απαλή ερωτική μουσική είχε αγκαλιάσει αυτή τη μεθυστική πανδαισία...
Ευτυχία...όνειρο...αγάπη...
Μέθεξη συναισθημάτων...
Έκλεισα το μαγικό κουτί του έρωτα...
...εως αύριο τα μεσάνυχτα και κάθε μεσάνυχτα...

Απο τη ποιητική συλλογή "Αγάπες εν λευκώ" 2011 Αnais Zolie

Mια καινούργια μέρα...

Ξημέρωσε...

Τίποτα δεν είναι το ίδιο σήμερα...ούτε με χθές...ούτε προχθές...

Το "για πάντα" είναι απλά μια αόριστη έκφραση...

Έτσι "για να δέσουμε" την ανασφάλεια μας...

Έτσι ήσουν και εσύ...

Δε σε αναπολώ... απλά σε αναφέρω...

Η σκέψη μου...δεν τρέχει...σε σένα πια...

Αναζητώ...μια θερμή παλάμη...να κρατήσει...

...τα όνειρα μου...

Σήμερα είναι...μια καινούργια μέρα...

"Σκέψεις και λέξεις " 2011 Αnais Zolie

Εternal Love...

How love can be captured in a photograph?
Two eyes...that love to look...at each time...
Two hearts...that beat rhythmically...
Two people that fate brought together the path of life...
I saw such a love...
The most beautiful flowers bowing at every step...
Body and soul embraced...forever...in eternal love...


Dedicated to my favorite cousin  Stacy in Canada...
A poem for her and her husband...for them love...

Anais Zolie 

L' amour...

Tout une recherche  de l'amour...
Les 'etrangers qui connaissent...
Amis deviennent amants...
...et les amourex de devenir amis...
L'amour...

Γαλάζιες της ψυχής θάλασσες...

Ένα δροσερό χαμόγελο απ' τα βάθη της καρδιάς...
Κοραλλένια δειλινά...
Ο μπάτης ξελογιάζει τη καλοκαιρινή ονειροπόλα διάθεση...
Το "αγαπώ"...είναι ρήμα...που δένει με το συναίσθημα...
Το πινέλο των ονείρων ζωγραφίζει...
Γαλάζιες της ψυχής θάλασσες...

"Σκέψεις και λέξεις..."2011  Anais Zolie

Nαζιάρικο απόγευμα...

Φυσάει ένα μεταξωτό αεράκι...
...που χαιδεύει απαλά το κορμί μου...
...με όμορφες λέξεις...
Χαρά...Αγάπη...Ευτυχία...
Ένα χαμόγελο ζωγράφισα στα χείλη μου...
Ναζιάρικο απόγευμα...

"Σκέψεις και λέξεις..."2011 Αnais Zolie

Mοναξιά...

Κράτα μου το χέρι...
Φοβάμαι τη μοναξιά...
...περισσότερο απ΄το σκοτάδι...

Απο τη ποιητική συλλογή "Με αίσθηση ερωτική..." Αnais Zolie

Ροζ τριαντάφυλλα...

Στο κήπο της καρδιάς μου...άνθισαν ροζ τριαντάφυλλα..
Ευωδιάζει  η ψυχή μου απο αγάπη...
Θα δώσω και σε σένα..
Χαμογέλα...
Η ζωή είναι όμορφη...σαν ένα μπουκέτο ροζ τριαντάφυλλα...

"Σκέψεις και λέξεις"  2011  Anais  Zolie

Tου Έρωτα...άκρως ερωτικό...

Τα μάτια σου θα δέσω να μη κοιτάς...
Μόνο να νιώθεις...
Να με φαντάζεσαι...όπως εσύ θέλεις μες του μυαλού σου...τις διαδρομές...
Τα χείλη μου...θα ακουμπήσουν στο λαιμό σου και θα χαράξουν απαλά
ένα "σ' αγαπώ"...
Να το νιώσεις ως τα βαθύτερα μέσα του είναι σου...
Σε θέλω τόσο...που το λευκό κορμί μου...θα γίνει σεντόνι να τυλίξει...
τους πόθους σου...
Τα ξανθά μαλλιά μου, μεταξωτό μαξιλάρι θα κάνω...
...να ξαπλώσουν τα όνειρα σου...
Θα σε μεθύσω με τους πιο γλυκούς χυμούς των φιλιών μου...
...και όλα αυτά για χάρη σου ΕΡΩΤΑ...

Kάθε νύχτα...

Δακρύζω απο ευτυχία...
Πολύτιμο κορμί μου...που σμιλευμένο μ΄αγάπη είσαι...
Το χαμόγελο σου...μου δίνει ζωή και απόψε...
Γλιστράω αμέτρητες φορές στο γαλήνιο κύμα του κορμιού σου...
Θέλω να σε νιώθω πιο πολύ και απο το αισθάνομαι...
Καθώς η νύχτα δίνει πνοή να γεννηθεί η αυγή...
...γαντζώνομαι από σένα...
Μη μ΄αφήνεις σου φωνάζω...ας μη τελειώσει το όνειρο...
Μείνε λίγο ακόμα...
Και έρχεται το πρωί...και παίρνεις άλλη μορφή...
Γίνεσαι μοναξιά...
Περιμένω να νυχτώσει...
Να γίνεις ξανά όνειρο...και έρωτας στο κορμί μου...
Κάθε νύχτα...

H "καλημέρα της μοναξιάς"...

Το καλοκαίρι τα μαζεύει σιγά-σιγά...
Οι δυνατές ξέφρενες φωνές λιγοστεύουν...
Ο ήλιος λάμπει...η καθημερινή του παρουσία...έγινε ρουτίνα...
Νοσταλγία για λίγο ψιλόβροχο να πέφτει νωχελικά πάνω στα παραθυρόφυλλα...
με ρυθμικό σκοπό...να σιγοτραγουδάει για τις "μοναχικές καλημέρες" της ζωής...
Να αναζωογωνεί τα λουλούδια...που μετά το άγγιγμα της αναδύουν το άρωμα τους...
Εικόνες...μυρωδιές...χρώματα...
Όλες οι αισθήσεις να ζωηρεύουν...
Και... ακόμη και η μοναξιά να σου λέει Καλημέρα...

"Σκέψεις και λέξεις"   Anais Zolie  2011

΄Εγραψα σ΄αγαπώ στην άμμο...

Κουβαλούσα στη καρδιά μια αγάπη, απ΄το χειμώνα ακόμα...
Καλοκαίριασε και εγώ ακόμα είχα έρωτα που με περιγελούσε...
Σκέψεις... όνειρα...ευχές...
Εν περιλήψει ...χάρτινες έλπιδες...
Έγραψα σ΄αγαπώ στην άμμο...

Παιδική αφέλεια...

Νοσταλγικές αναμνήσεις...
Ένα χρωματιστό κουτάκι με παλιές καλοκαιρινές φωτογραφίες...
Μέσα σε ένα ξεχασμένο σακ βουαγιάζ , βρήκα ένα ενθύμιο απο την εφηβεία μου...
Ένα παλιό τριμμένο τζήν...
Λάβαρο μιας ξέγνοιστης εποχής...
Τότε που ήξερα την την απλότητα...όχι όμως την φιλαρέσκεια...
Η φιλία ήταν το παν..
Για τον Ιούδα είχα ακούσει...Την προδοσία δεν μπορούσα να καταλάβω...
Φιλιά τα χείλη μου...δεν είχαν γευτεί...
Με τον έρωτα δεν είχα συναντηθεί ακόμα...
Δεν είχα ξενυχτίσει για αγκαλιές και χάδια...
Μόνο παιδική αφέλεια είχα...

Η άνοιξη ήρθε…

Άνθισαν ροδακινί τριαντάφυλλα στον κήπο της καρδιάς μου…

Με πλημμύρισαν ωκεανοί ευτυχίας…

Ο ήλιος φίλησε τα μάγουλα μου και κοκκίνισαν από χαρά…

Λατρεμένα αρώματα λουλουδιών παντού…

Χαμογέλα και εσύ…

Ήρθε η άνοιξη σου λέω…

Ζήσε… Αγάπησε… Νιώσε…

Θυμήσου πόσο όμορφο συναίσθημα είναι η ευτυχία…

Άσε την ψυχή σου να την γευτεί…

Ήρθε η άνοιξη χαρά μου…

Ελλάδα ...

(Αφιερωμένο στην Ελλάδα, επί την ευκαιρία της επετείου της 25ης Μαρτίου)

«Ελλάδα χώρα μυθική αρχοντογεννημένη…

Ποιος είναι που δε ζήλεψε τη γαλανή θωριά σου;

Και τις χρυσές ανταύγειες σου, που ο ήλιος λαμπυρίζει;

Η φορεσιά σου είναι απλή, από λευκό – γαλάζιο,

μα δείχνει από ζέφυρο να είναι κεντημένη,

και ο λευκός σου ο Σταυρός που πίστη συμβολίζει,

επάνω στ’ ουρανού το μπλε, διαμάντι που φωτίζει…

Ποιος είναι που δε ζήλεψε την φυσική ομορφιά σου;

Τα απέραντα τα κάλλη σου, τα ολόλευκα νησιά σου;

Ώ Ελλάδα χώρα μυθική αρχοντογεννημένη,

που είσαι απ’ όλες πιο όμορφη, και πιο ευλογημένη…»

Σαν Καλοκαίρι…

Και…αυτό το πρωινό, ο ήλιος έχει κάτι απ’ το χαμόγελό σου…

Η θάλασσα ντυμένη με τον υπέροχο γαλάζιο μανδύα της, μαγεύει με την απέραντη ομορφιά της, τον ουρανό…

Και…εγώ…σε προσμένω…

Να’ ρθεις εδώ…

Σαν καλοκαίρι…

Δάκρυ μου…Αγάπη μου…

Είσαι το δάκρυ,

που στα μάτια μου κυλάει,

και όταν στο χέρι μου το κρατώ…

…μέσα του…

...τη μορφή σου βλέπω καθάρια να υπάρχει…

 Δάκρυ μου…

Αγάπη μου…

Σ’ αγαπώ…

Με ένα υγρό φιλί ως τη ψυχή θα σε μεθύσω…

Με ένα χάδι γλυκό ως τη καρδιά θα σε αγγίξω…

Τα μάτια μου θα σου πουν δυο λέξεις…

…Σ’ αγαπώ…

Μέσα απ’ τα μάτια σου…

Μοναχικά πρωινά του έρωτα…

…γλυκές αναμνήσεις…

Σαν την άνοιξη προσμένω το χαμόγελό σου…

Να θαυμάσω το ξημέρωμα μέσα απ’ τα μάτια σου…

Αιώνια ευτυχία…

Αν μου’ δινες γλυκό στα χείλη μου φιλί…

Λιμάνι μου θα σ’ έκανα ν’ αράξει η καρδιά μου…

Αν το χέρι μου, ζέσταινες με το δικό σου…

Μοναξιά δεν θα υπήρχε πουθενά…

Αν την αγάπη σου, ένωνες με τη δική μου…

Αιώνια ευτυχία θα σου χάριζα…

Δικός μου…να γίνεις… για ΠΑΝΤΑ…

Μια στιγμή στο χρόνο ζητώ…

Τα χείλη μου, να αγγίξουν το λατρεμένο σου σώμα…

Να νιώσεις αισθήσεις του έρωτα, που ποτέ δεν ένοιωσες ξανά…

Να λυτρώσουμε τη μοναξιά μας,

πίνοντας απ’ το ίδιο ποτήρι το δάκρυ μας…

Να σε νανουρίσω, με τα χάδια της αγάπης μας…

Στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω,

και δικός μου…να γίνεις…για ΠΑΝΤΑ…

Αν ήσουν εδώ…

Αν ήσουν εδώ,

την αγκαλιά σου θα γέμιζα με το κορμί μου,

που ποθεί το άγγιγμά σου…

Αν ήσουν εδώ,

θα ψιθύριζα χίλιες φορές «σ’ αγαπώ» με τα χείλη μου,

που έχουν τη γεύση του έρωτα…

Αν ήσουν εδώ,

θα μπορούσες να δεις στα μάτια μου ένα δάκρυ…

...που αργοκυλάει μόνο για σένα…

Αν ήσουν εδώ…

Μονοπάτι της μοναξιάς...

Όσο και αν προσπαθώ
της αγάπης μου το δρόμο να σου δείξω,
για να με βρεις…

Στο μονοπάτι της μοναξιάς μ’ αφήνεις να βαδίζω…

Τα χείλη μου,

που διψασμένα και αχόρταγα αναζητούν τα φιλιά σου…

Δάκρυα,

μόνο δάκρυα…τ’ αγγίζουν…

Ευτυχία…

Και…ήταν διψασμένη η αγάπη μου, στην έρημο της μοναξιάς…

Συνάντησε τον έρωτά σου, που με φιλιά τη ξεδίψασε…

Είσαι όαση, που καρδιά αποζητά…

κάθε φορά που η μοναξιά θέλει να την παγιδέψει…

Μα είναι τόσο δυνατός ο έρωτάς σου,

που νικάει τη μοναξιά και τη ρίχνει στη μοναξιά της…

Αφήνοντας ελεύθερη την αγάπη

να πίνει την ευτυχία απ’ τα χείλη σου…

Για μένα και για σένα…

Με μέθυσε το βλέμμα σου…

Τα μάτια σου, μήνυμα ερωτικό στην καρδιά μου στείλαν…

Μες την αγκαλιά σου, την πόρτα της ευτυχίας πέρασα…

Το φιλί σου, το πεπρωμένο σφράγισε με έρωτα…

Για μένα, για σένα…

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ…

Σαν μια Παριζιάνικη Ερωτική Μπαλάντα

Ξημερώνει…

Όλη τη νύχτα αναζητούσα ένα δικό σου χάδι μες τη σκέψη μου…

Ένα δικό σου φιλί να αναστατώσει τις αισθήσεις μου…

Φτιαγμένη με μίγμα από έρωτα είμαι…

Έρωτα για σένα…

Ψάξε με … Αγκάλιασε με…

Έλα και ψιθύρισε μου λόγια αγάπης,

που να μοιάζουν, σαν μια ερωτική παριζιάνικη μπαλάντα…

Αν μ’ αγαπάς…

Πλύνε το λευκό κορμί μου με τα δάκρυά σου,

λουτρό του έρωτα να γίνουν…

Με φιλιά σαν ροδοπέταλα, ντύσε τους πόθους μου…

Και εγώ δική σου θα γίνω…

Για πάντα…

Αν μ’ αγαπάς…

Το δάκρυ σου…

Το δάκρυ είναι το αποτύπωμα της ψυχής που νιώθει…

Σ’ αγαπώ πιο πολύ, όταν σε βλέπω να δακρύζεις,

γιατί τότε αντικρίζω την ύπαρξη των συναισθημάτων σου…

Πάνω απ’ τον Έρωτα…

Κάθε νύχτα περπατάς στο μονοπάτι της καρδιάς μου,

και εγώ μαγεμένη σε κοιτώ,

απ’ το παράθυρο του ονείρου μου,

και έχω μια απέραντη λαχτάρα να χαϊδέψω με φιλιά

τα βελούδινα χείλη σου…

Τόσος έρωτας…πιο πάνω και από τον ίδιο τον Έρωτα…

Αληθινή αγάπη…

Νύχτωσε…

Άραγε ποια χείλη σε φιλούν;

Σε ποια αγκαλιά τα χάδια σου χαρίζεις;

Δεν ζηλεύω…

Γιατί κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ να σου χαρίσει ότι εγώ…

Αληθινή αγάπη…

Mon amour…

Le soir commence…

Je écris …avec un cœur énorme…

Nous ne fesons qu’un…

Je’ taime…

Mon amour…

Η Ευτυχία είναι πολύ κοντά…

Κάνε τον έρωτα τραγούδι

και ψιθύρισε τον με φιλιά στα χείλη μου…

Ένωσε το χέρι σου, με το δικό μου

και άφησε την αγάπη να ζήσει,

για πάντα δίπλα σου…

Η ευτυχία είναι πολύ κοντά…

Αρκεί να την πλησιάσεις…

Έρωτά μου…

Όταν τα χείλη σου αγγίξουν τα δικά μου,

και τα χέρια μου χαϊδέψουν τρυφερά το κορμί σου…

Τότε θα μετανιώσεις,

που με μια σιωπή κρατιόσουν μακριά μου…

Είμαι για να σου χαρίζω αληθινό έρωτα…

Έρωτα μου…

Θέλω εσένα…

Θέλω στα χέρια σου, του έρωτα τα χάδια να αγγίξω…

Θέλω στα χείλη σου, της αγάπης φιλιά να γευτώ…

Θέλω το σώμα σου, με δάκρυα να ντύσω…

Θέλω να λάμψει η νύχτα απ’ το φως του πόθου μου, για σένα…

Θέλω εσένα…

Θέλω να ξέρεις…

Θέλω να ξέρεις…
Ποτέ δεν υπήρξες ένας απλός επισκέπτης στην καρδιά μου…
Είσαι πάντα μόνιμος κάτοικός της…

Περιπλανώμενη Αγάπη…

Είμαι μια περιπλανώμενη αγάπη που αναζητά τον Έρωτά της…

Μήπως τον είδε κανείς κάπου;

Άηχη σιωπή…

Όλοι γύρω προσποιούνται τους ευτυχισμένους, περιπλανώμενοι που ψάχνουν για αγάπη είναι…

Όπως και εγώ…

Να… Τώρα που κάνω ότι χαμογελώ, ενώ μέσα μου κλαίω…

Κουβαλάω στη καρδιά μου, τη γρατζουνιά που μου χάρισε ο έρωτας…

Σαν για την αγάπη μου, του είπα…

Βροχούλα είναι το δάκρυ… και άηχη…σιωπή που με πληγώνει…

Κάθε νύχτα…

Δακρύζω από ευτυχία…

Πολύτιμο κορμί μου, που σμιλευμένο μ’ αγάπη είσαι…

Το χαμόγελό σου μου δίνει ζωή και απόψε…

Γλιστράω αμέτρητες φορές στο γαλήνιο κύμα του κορμιού σου…

Θέλω να σε νιώθω πιο πολύ και από το αισθάνομαι…

Καθώς η νύχτα δίνει πνοή να γεννηθεί η αυγή, γαντζώνομαι από σένα…

Μη μ’ αφήνεις σου φωνάζω, ας μη τελειώσει το όνειρο…

Μείνε λίγο ακόμα…

Και έρχεται το πρωί, και παίρνεις άλλη μορφή…

Γίνεσαι μοναξιά…

Και περιμένω να νυχτώσει…

Να γίνεις ξανά όνειρο και έρωτας στο κορμί μου…

Κάθε νύχτα…

Και σήμερα…Σ’ αγαπώ…

Και σήμερα…

Περίμενα όπως κάθε μέρα να μ’ αναζητήσεις…

Δεν τηλεφώνησες, πουθενά δε φάνηκες…

Χαμένος στο άβατο της σιωπής σου…

Τι κι αν μου είχες πει ότι μ’ αγαπούσες,

και δίπλα σου με ήθελες;

Αυτό ίσως να ήταν τότε

που το φεγγάρι είχε το σχήμα του έρωτα…

Και σήμερα…

Θα πω πάλι στον εαυτό μου ότι δεν σ’ αγαπώ…

Αλλά θα είναι ψέμα…

...γιατί…και σήμερα…σ‘ αγαπώ…

Το όνειρό σου…

Οι σκέψεις μου ξενυχτούν για χάρη σου,

αναζητώντας της καρδιάς σου το χάρτη…

Πόσο ακόμα μακριά να φτάσει ο νους,

για να ανταμώσει το όνειρό σου;

Ο έρωτας ζει…

Η αυγή έκανε δειλά το βήμα της, μέσα απ’ το παράθυρό μου…

Μου θύμισε τα μάτια σου…

Δάκρυσα…

Ίσως γιατί ακόμα ο έρωτας ζει στη καρδιά μου…